Aan de voeten
Ad pedes - vastentijd week 1
Een lange wandeling, de laatste stappen de helling op naar de plek van overnachten. Ik voel de vermoeidheid in mijn lijf, de vermoeidheid in mijn voeten als ik mijn veters lospeuter, mijn schoenen en bezweette sokken uittrek en mijn voeten zie: vuil, bezweet, bijna blaren. Ik wil dat niemand mijn voeten nu ziet en tegelijk verlang ik meer dan ooit naar een goede voetmassage. Herkenbaar?
We laten graag onze voeten zien als ze schoon zijn, het eelt verwijderd is en onze teennagels goed in de lak zitten. Liever niet nadat onze voeten ons een dag lang gedragen hebben, ons hebben voortbewogen en klaar zijn voor vandaag. Dat is privé en kwetsbaar.
Misschien is dat ook de aarzeling die ik zo vaak zie en ook zelf ervaar als we elkaar de voeten wassen op witte donderdag, het is kwetsbaar, iemand ziet mijn doorleefde voeten en verzorgt ze ook nog.
Voeten, doorboorde voeten is het eerste dat we zien als we met Arnulf van Leuven (1200-1248) meekijken in de ‘Rhytmica Oratio’ . Een lied dat ons helpt de wonden van Christus te begrijpen en ervaren als levende bron van genezing.
Arnulf van Leuven was een cistercienzermonnik, abt en dichter. Hij is de dichter van Salve Mundi salutare, ofwel Rhytmica Oratio, een serie lijdensgedichten, die elk een lichaamsdeel van Jezus bemediteren: zijn voeten, knieën, handen, lendenen, borst, hart en hoofd.
De komende weken lees ik Healing Wounds, een Lent book 2025, geschreven door Erik Varden, trappist en bisschop van Trondheim, waarin Varden de lezer stap voor stap meeneemt in het lied en gebed van Arnulf van Leuven. Elke week in de vastentijd post ik hier een bericht over met een deel van het lied van Arnulf van Leuven.
Andrea Mantegna, the lamentation over the dead Christ 1475-1478
Ad Pedes
Ik kom dichterbij alsof U aanwezig bent;
Inderdaad, ik geloof dat U echt hier bent.
Ik zie U als de zuiverste.
Zie, ik werp mij voor U neer.
Wees vrijgevig in vergeven.
Diep getroffen, omhels ik de spijkers
in uw voeten die zulke diepe
indrukken achterlaten, zulke wrede zweren.
Als ik U zie, huiver ik,
en zie ik uw wonden.
Reinig me helemaal, geliefde Jezus,
herstel en maak recht
wat gebroken is in mij,
gefragmenteerd, afgeleid. Geef me
Uw genadige genezing.
Want uw bloedende wonden
de diepe afdrukken van de spijkers
zullen in mijn hart getatoeëerd worden,
dat ik helemaal één met U mag zijn.
U op elke manier liefhebben.
Vol overgave lig ik voor het kruis.
Ik houd me vast aan uw voeten.
Goede Jezus, verwerp mij niet.
Begrijp mij met de genade
van mededogen van uw kruis.
Het begint met onze voeten, met hoe we ze richten, met of we in beweging komen als we daartoe geroepen worden, en of we stil kunnen staan als we daarom gevraagd worden.
Neem de tijd om naar dit schilderij van de voeten van Jezus te kijken, zijn wonden, zijn pijn.
Lees dan bovenstaand gedicht in alle rust vers voor vers door: waar raakt het je? Waar ben jij in deze woorden?
Herstel en maak recht wat gebroken is in mij: waarin ervaar jij gebrokenheid? Waarin verlang jij naar herstel?
Uw voeten
Genageld aan het kruis
Geven vrijheid
Van bewegen